وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى، وَمُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، – وَاللَّفْظُ لاِبْنِ الْمُثَنَّى – قَالاَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنْ قَتَادَةَ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ أَنَسٍ، عَنْ بَشِيرِ بْنِ نَهِيكٍ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ :
عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ فِي الْمَمْلُوكِ بَيْنَ الرَّجُلَيْنِ فَيُعْتِقُ أَحَدُهُمَا قَالَ “يَضْمَنُ”
وَحَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ مُعَاذٍ، حَدَّثَنَا أَبِي، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، بِهَذَا الإِسْنَادِ قَالَ “ مَنْ أَعْتَقَ شَقِيصًا مِنْ مَمْلُوكٍ فَهُوَ حُرٌّ مِنْ مَالِهِ ”
“இருவருக்குச் சொந்தமான ஓர் அடிமையை அவ்விருவரில் ஒருவர் விடுதலை செய்தால், அவர் (தம்) கூட்டாளியின் பங்கிற்கும் பொறுப்பாளியாவார்” என்று நபி (ஸல்) கூறினார்கள்.
அறிவிப்பாளர் : அபூஹுரைரா (ரலி)
குறிப்பு :
முஆது (ரஹ்) வழி அறிவிப்பில், “ஓர் அடிமையில் தமக்குள்ள பங்கை விடுதலை செய்தவரது செல்வத்திலிருந்தே அந்த அடிமை(யின் மீதிப் பங்கும்) விடுவிக்கப்படவேண்டும்” என்று இடம்பெற்றுள்ளது.
காண்க : அத்தியாயம்: 20, பாடம்: 2, ஹதீஸ் எண்: 2759