حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى، وَابْنُ، بَشَّارٍ – وَاللَّفْظُ لاِبْنِ الْمُثَنَّى – قَالاَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنْ أَبِي مَسْلَمَةَ، قَالَ سَمِعْتُ أَبَا نَضْرَةَ، يُحَدِّثُ عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ :
أَخْبَرَنِي مَنْ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ لِعَمَّارٍ حِينَ جَعَلَ يَحْفِرُ الْخَنْدَقَ وَجَعَلَ يَمْسَحُ رَأْسَهُ وَيَقُولُ “ بُؤْسَ ابْنِ سُمَيَّةَ تَقْتُلُكَ فِئَةٌ بَاغِيةٌ ”
وَحَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُعَاذِ بْنِ عَبَّادٍ الْعَنْبَرِيُّ، وَهُرَيْمُ بْنُ عَبْدِ الأَعْلَى، قَالاَ حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ الْحَارِثِ، ح وَحَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، وَإِسْحَاقُ بْنُ مَنْصُورٍ، وَمَحْمُودُ بْنُ غَيْلاَنَ، وَمُحَمَّدُ بْنُ قُدَامَةَ قَالُوا أَخْبَرَنَا النَّضْرُ بْنُ شُمَيْلٍ، كِلاَهُمَا عَنْ شُعْبَةَ، عَنْ أَبِي مَسْلَمَةَ، بِهَذَا الإِسْنَادِ . نَحْوَهُ غَيْرَ أَنَّ فِي حَدِيثِ النَّضْرِ أَخْبَرَنِي مَنْ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي أَبُو قَتَادَةَ . وَفِي حَدِيثِ خَالِدِ بْنِ الْحَارِثِ قَالَ أُرَاهُ يَعْنِي أَبَا قَتَادَةَ . وَفِي حَدِيثِ خَالِدٍ وَيَقُولُ ” وَيْسَ ” . أَوْ يَقُولُ ” يَا وَيْسَ ابْنِ سُمَيَّةَ ”
அம்மார் (ரலி) அகழ் தோண்டிக்கொண்டும் தமது தலையில் படிந்திருந்த மண்ணைத் துடைத்துக்கொண்டும் இருந்தார்கள். இதைக் கண்ட அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அம்மார் (ரலி) அவர்களிடம் “ஸுமய்யாவின் மகனுக்கு ஏற்படவுள்ள துன்பமே! உம்மை ஒரு கலகக் கூட்டத்தார் கொன்றுவிடுவார்களே!” என்று சொன்னார்கள்.
அறிவிப்பாளர் : அபூஸயீத் அல்குத்ரீ (ரலி)
குறிப்பு :
காலித் பின் அல்ஹாரிஸ் (ரஹ்) வழி அறிவிப்பில், ‘புஃஸ இப்னி சுமய்யா’ (ஸுமய்யாவின் மகனுக்கு ஏற்படவுள்ள துன்பமே) என்பதற்குப் பகரமாக ‘வய்ஸ இப்னி சுமய்யா (பாவம்! சுமைய்யாவின் மகன்)’ அல்லது ‘யா வய்ஸ இப்னி சுமய்யா’ (சுமய்யாவின் மகன் அப்பாவி அம்மாரே!) என்று காணப்படுகிறது.
ஹிஜ்ரீ 37ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற ஸிஃப்பீன் போரில், அலீ (ரலி) அணியிலிருந்த அம்மார் (ரலி), தம் 93ஆவது வயதில் கொல்லப்பட்டார்கள்.