وَحَدَّثَنِي أَبُو كَامِلٍ الْجَحْدَرِيُّ، حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ أَبِي سُفْيَانَ، عَنْ جَابِرٍ :
أَنَّ جَارِيَةً، لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ أُبَىٍّ ابْنِ سَلُولَ يُقَالُ لَهَا مُسَيْكَةُ وَأُخْرَى يُقَالُ لَهَا أُمَيْمَةُ فَكَانَ يُكْرِهُهُمَا عَلَى الزِّنَى فَشَكَتَا ذَلِكَ إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فَأَنْزَلَ اللَّهُ { وَلاَ تُكْرِهُوا فَتَيَاتِكُمْ عَلَى الْبِغَاءِ} إِلَى قَوْلِهِ { غَفُورٌ رَحِيمٌ}
அப்துல்லாஹ் பின் உபை பின் ஸலூலிடம், ’முஸைக்கா’, ’உமைமா’ எனப்படும் இரு அடிமைப் பெண்கள் இருந்தனர். அவன், அவ்விருவரையும் நிர்பந்தித்து விபசாரத்தில் ஈடுபடுத்திவந்தான். அவ்விரு (அடிமைப்) பெண்களும் நபி (ஸல்) அவர்களிடம் (வந்து) அதைப் பற்றி முறையிட்டனர். அப்போதுதான், “உங்கள் (பொறுப்பிலுள்ள) பெண்களை விபசாரத்திற்கு நிர்பந்திக்காதீர்கள் …” என்று தொடங்கி, “… மன்னிப்பவன்; நிகரற்ற அன்புடையோன்” என்பது வரையான (24:33) வசனங்களை அல்லாஹ் அருளினான்.
அறிவிப்பாளர் : ஜாபிர் (ரலி)