அத்தியாயம்: 1, பாடம்: 73, ஹதீஸ் எண்: 231

حَدَّثَنِي ‏ ‏أَبُو الطَّاهِرِ أَحْمَدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ سَرْحٍ ‏ ‏أَخْبَرَنَا ‏ ‏ابْنُ وَهْبٍ ‏ ‏قَالَ أَخْبَرَنِي ‏ ‏يُونُسُ ‏ ‏عَنْ ‏ ‏ابْنِ شِهَابٍ ‏ ‏قَالَ حَدَّثَنِي ‏ ‏عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ ‏ ‏أَنَّ ‏ ‏عَائِشَةَ زَوْجَ النَّبِيِّ ‏ ‏صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ‏ ‏أَخْبَرَتْهُ ‏
‏أَنَّهَا قَالَتْ كَانَ ‏ ‏أَوَّلُ مَا بُدِئَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ ‏ ‏صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ‏ ‏مِنْ الْوَحْيِ الرُّؤْيَا الصَّادِقَةَ فِي النَّوْمِ فَكَانَ لَا يَرَى رُؤْيَا إِلَّا جَاءَتْ مِثْلَ فَلَقِ الصُّبْحِ ثُمَّ حُبِّبَ إِلَيْهِ الْخَلَاءُ فَكَانَ يَخْلُو ‏ ‏بِغَارِ حِرَاءٍ ‏ ‏يَتَحَنَّثُ فِيهِ ‏ ‏وَهُوَ التَّعَبُّدُ ‏ ‏اللَّيَالِيَ أُوْلَاتِ الْعَدَدِ ‏ ‏قَبْلَ أَنْ يَرْجِعَ إِلَى أَهْلِهِ وَيَتَزَوَّدُ لِذَلِكَ ثُمَّ يَرْجِعُ إِلَى ‏ ‏خَدِيجَةَ ‏ ‏فَيَتَزَوَّدُ لِمِثْلِهَا حَتَّى فَجِئَهُ الْحَقُّ وَهُوَ فِي ‏ ‏غَارِ حِرَاءٍ ‏ ‏فَجَاءَهُ الْمَلَكُ فَقَالَ اقْرَأْ قَالَ مَا أَنَا بِقَارِئٍ قَالَ فَأَخَذَنِي فَغَطَّنِي حَتَّى بَلَغَ مِنِّي ‏ ‏الْجَهْدَ ‏ ‏ثُمَّ أَرْسَلَنِي فَقَالَ اقْرَأْ قَالَ قُلْتُ مَا أَنَا بِقَارِئٍ قَالَ فَأَخَذَنِي فَغَطَّنِي الثَّانِيَةَ حَتَّى بَلَغَ مِنِّي الْجَهْدَ ثُمَّ أَرْسَلَنِي فَقَالَ أَقْرَأْ فَقُلْتُ مَا أَنَا بِقَارِئٍ فَأَخَذَنِي فَغَطَّنِي الثَّالِثَةَ حَتَّى بَلَغَ مِنِّي الْجَهْدَ ثُمَّ أَرْسَلَنِي فَقَالَ ‏
‏اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ‏

‏و حَدَّثَنِي ‏ ‏مُحَمَّدُ بْنُ رَافِعٍ ‏ ‏حَدَّثَنَا ‏ ‏عَبْدُ الرَّزَّاقِ ‏ ‏أَخْبَرَنَا ‏ ‏مَعْمَرٌ ‏ ‏قَالَ قَالَ ‏ ‏الزُّهْرِيُّ ‏ ‏وَأَخْبَرَنِي ‏ ‏عُرْوَةُ ‏ ‏عَنْ ‏ ‏عَائِشَةَ ‏ ‏أَنَّهَا قَالَتْ ‏ ‏أَوَّلُ مَا بُدِئَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ ‏ ‏صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ‏ ‏مِنْ الْوَحْيِ وَسَاقَ الْحَدِيثَ بِمِثْلِ حَدِيثِ ‏ ‏يُونُسَ ‏ ‏غَيْرَ أَنَّهُ قَالَ فَوَاللَّهِ لَا يُحْزِنُكَ اللَّهُ أَبَدًا وَقَالَ قَالَتْ ‏ ‏خَدِيجَةُ ‏ ‏أَيْ ابْنَ عَمِّ اسْمَعْ مِنْ ابْنِ أَخِيكَ ‏ ‏و حَدَّثَنِي ‏ ‏عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ شُعَيْبِ بْنِ اللَّيْثِ ‏ ‏قَالَ حَدَّثَنِي ‏ ‏أَبِي ‏ ‏عَنْ ‏ ‏جَدِّي ‏ ‏قَالَ حَدَّثَنِي ‏ ‏عُقَيْلُ بْنُ خَالِدٍ ‏ ‏قَالَ ‏ ‏ابْنُ شِهَابٍ ‏ ‏سَمِعْتُ ‏ ‏عُرْوَةَ بْنَ الزُّبَيْرِ ‏ ‏يَقُولُ قَالَتْ ‏ ‏عَائِشَةُ زَوْجُ النَّبِيِّ ‏ ‏صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ‏ ‏فَرَجَعَ إِلَى ‏ ‏خَدِيجَةَ ‏ ‏يَرْجُفُ فُؤَادُهُ وَاقْتَصَّ الْحَدِيثَ بِمِثْلِ حَدِيثِ ‏ ‏يُونُسَ ‏ ‏وَمَعْمَرٍ ‏ ‏وَلَمْ يَذْكُرْ أَوَّلَ حَدِيثِهِمَا مِنْ قَوْلِهِ أَوَّلُ مَا بُدِئَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ ‏ ‏صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ‏ ‏مِنْ الْوَحْيِ الرُّؤْيَا الصَّادِقَةُ وَتَابَعَ ‏ ‏يُونُسَ ‏ ‏عَلَى قَوْلِهِ فَوَاللَّهِ لَا ‏ ‏يَخْزِيكَ اللَّهُ أَبَدًا وَذَكَرَ قَوْلَ ‏ ‏خَدِيجَةَ ‏ ‏أَيْ ابْنَ عَمِّ اسْمَعْ مِنْ ابْنِ أَخِيكَ ‏

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு வேத வெளிப்பாடுகளின் தொடக்கம், அதிகாலைப் பொழுதின் விடியலைப் போன்ற (தெளிவான), தூக்கத்தில் கண்ட உண்மைக் கனவுகளாகவே இருந்தது. அதற்குப் பின்னர் தனித்திருப்பது அவர்களுக்கு விருப்பமாயிற்று. எனவே, அவர்கள் ஹிரா (எனும்) குகையில் தனித்திருந்து எண்ணற்ற இரவுகளில் வணக்க வழிபாட்டில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள். அதற்காகத் தம் இல்லத்தார் (கதீஜா ரலி) இடம் சென்று (பல நாட்களுக்கு வேண்டிய) உணவைத் தம்முடன் கொண்டு செல்வார்கள். (அந்த உணவு தீர்ந்ததும்) மீண்டும் (தம் துணைவியார்) கதீஜா (ரலி) அவர்களிடம் திரும்பி வந்து அதைப் போன்று (பல நாட்களுக்கு வேண்டிய) உணவைப் பெற்றுச் செல்வார்கள். இது, ‘ஹிரா’ குகையில் அவர்களுக்கு சத்திய(வேத)ம் வெளிப்படும்வரைக்கும் நீடித்தது. (ஒருநாள்) வானவர் (ஜிப்ரீல்) நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, “ஓதுவீராக!” என்றார். நபி (ஸல்) அவர்கள், “நான் ஓதத்தெரிந்தவனில்லையே!” என்று சொன்னார்கள். (பின்பு நடந்தவற்றை) நபி (ஸல்) அவர்கள் (பின்வருமாறு எடுத்துக்) கூறினார்கள்:

“நான் திணறும் அளவிற்கு வானவர் (ஜிப்ரீல்) என்னைப் பிடித்து இறுகத் தழுவினார். பிறகு என்னை விடுவித்து விட்டு ‘ஓதுவீராக!’ என்றார். “நான் ஓதத் தெரிந்தவனில்லையே!” என்றேன். (மீண்டும்) நான் திணறும் அளவிற்கு என்னைப் பிடித்து இறுகத் தழுவினார். பிறகு என்னை விடுவித்து விட்டு ‘ஓதுவீராக!’ என்றார். அப்போதும் “நான் ஓதத் தெரிந்தவனில்லையே!” என்றேன். மூன்றாவது முறையாக என்னைப் பிடித்து, என்னால் தாங்க இயலாத அளவிற்கு இறுகத் தழுவினார். பின்னர் என்னை விடுவித்து விட்டு, “படைத்த உம் இறைவனின் பெயரால் ஓதுவீராக! அவன்தான் கருவின் நிலையிலிருந்து மனிதனைப் படைத்தான். ஓதுவீராக! உம் இறைவன் பெரும் கொடையாளி; அவன்தான் எழுதுகோல் மூலம் கற்பித்தான். மனிதன் அறியாத அனைத்தையும் கற்பித்தான்” எனும் (96:1-5) இறைவசனங்களை அவர் ஓதினார்.

பிறகு அல்லாஹ்வின் தூதர்(ஸல்) அவர்கள், அந்த வசனங்களுடன், (அச்சத்தால்) தம் கழுத்து நரம்புகள் புடைத்து, படபடப்புடன் திரும்பி(த்தம் துணைவியார்) கதீஜா (ரலி) அவர்களிடம் சென்று, “என்னைப் போர்த்துங்கள்; என்னைப் போர்த்துங்கள்” என்றார்கள். அவ்வாறே அவர்களுக்குப் போர்த்திவிட, படபடப்பு அவர்களை விட்டு அகன்றது. பின்னர் கதீஜா (ரலி) அவர்களிடம் நடந்தவற்றைத் தெரிவித்து விட்டு “எனக்கு என்ன ஆயிற்று? எனக்கேதும் நேர்ந்து விடுமோ என நான் அஞ்சுகிறேன்!” என்று சொன்னார்கள். அதற்கு கதீஜா(ரலி) அவர்கள், “அமைதியடையுங்கள்; உங்களுக்கு அப்படியொன்றும் ஆகாது. அல்லாஹ்வின் மீதாணையாக! உங்களை ஒருபோதும் அல்லாஹ் இழிவுபடுத்த மாட்டான்; ஏனெனில், அல்லாஹ்வின் மீதாணை(யிட்டுச் சொல்கிறேன்)! நீங்கள் உறவுகளைப் பேணி நடந்து கொள்கிறீர்கள்; உண்மையே பேசுகிறீர்கள்; (சிரமப்படுவோரின்) பாரத்தைச் சுமக்கின்றீர்கள்; வறியவர்களுக்காகப் பாடுபடுகின்றீர்கள்; விருந்தினர்களை உபசரிக்கின்றீர்கள்; சோதனைக்குள்ளானோருக்கு உதவி செய்கின்றீர்கள்” என்று (பலவாறு ஆறுதல்) சொன்னார்கள். பின்னர் நபி (ஸல்) அவர்களை அழைத்துக் கொண்டு தம் தந்தையின் சகோதரர் மகனான வரக்கா பின் நவ்ஃபல் பின் அசத் பின் அப்தில் உஸ்ஸா என்பாரிடம் சென்றார்கள்.

வரக்கா, அறியாமைக் காலத்திலேயே கிறிஸ்தவ சமயத்தைத் தழுவியவராக இருந்தார். மேலும், அவர் அரபி (மற்றும் எபிரேய) மொழியில் எழுதத் தெரிந்தவராக இருந்தார். எனவே, இஞ்சீல் வேதத்தை அல்லாஹ் நாடிய அளவிற்கு (எபிரேய மொழியிலிருந்து) அரபு மொழியில் (மொழிபெயர்த்து) எழுதுபவராகவும் கண்பார்வையிழந்த முதியவராகவும் இருந்தார்.

அவரிடம் கதீஜா (ரலி) அவர்கள், “என் தந்தையின் சகோதரரே! உங்களுடைய சகோதரரின் புதல்வர் (முஹம்மத்) இடம் (அவர் கூறுவதைக்) கேளுங்கள்” என்றார்கள். அப்போது வரக்கா பின் நவ்ஃபல், “என் சகோதரர் மைந்தரே! நீங்கள் என்ன பார்த்தீர்கள்?” எனக் கேட்டார். அதற்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தாம் பார்த்தவற்றை அவரிடம் விவரித்தார்கள். (இதைக் கேட்ட) வரக்கா, “(நீர் கண்ட) இவர்தாம் (இறைத்தூதர்) மூசா (அலை) அவர்களுக்கு அனுப்பப்பட்ட வானவர் (நாமூஸ் என்ற ஜிப்ரீல்) ஆவார்” என்று நபியவர்களிடம் கூறிவிட்டு, ” உம்மை உம் சமூகத்தார் (உமது நாட்டிலிருந்து) வெளியேற்றும்போது நான் திடகாத்திரமானவனாக இருந்தால் நன்றாயிருக்குமே! நான் அந்தத் தருணத்தில் உயிரோடு இருந்தால் நன்றாயிருக்குமே!” என்றார். அப்போது அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், “(என் சமூக) மக்கள் என்னை (நாட்டைவிட்டு) வெளியேற்றுவார்களா?” என்று கேட்க, வரக்கா, “ஆம், நீங்கள் பெற்றுள்ள(உண்மையான வேதம் போன்ற)தைப் பெற்ற (இறைத்தூதர்) எவரும் (மக்களால்) பகைத்துக் கொள்ளப்படாமல் இருந்ததில்லை. உங்களது (தூதுத்துவப் பணி பரவலாகும்) நாளை நான் அடைந்தால் உங்களுக்கு உறுதியான உதவி புரிவேன்” என்று கூறினார்.

அறிவிப்பாளர்: ஆயிஷா (ரலி).

குறிப்பு:

இதே ஹதீஸ், மஃமர் (ரஹ்) வழி அறிவிப்பில், அன்னை கதீஜா (ரலி) அவர்களின் கூற்றான “அல்லாஹ்வின் மீதாணையாக! உங்களை ஒருபோதும் அல்லாஹ் இழிவுபடுத்தமாட்டான்” என்பதற்குப் பதிலாக, “அல்லாஹ்வின் மீதாணையாக! உங்களை ஒருபோதும் அல்லாஹ் கவலையுறச் செய்ய மாட்டான்” என்றும் “என் தந்தையின் சகோதரரே!” என்று வராக்காவை விளித்தது, “என் தந்தையின் சகோதரின் புதல்வரே!” என்றும் இடம் பெற்றுள்ளது.

உக்கைல் பின் காலித் (ரஹ்) வழி அறிவிப்பில், “(அச்சத்தால்) தம் கழுத்து நரம்புகள் புடைத்து, படபடப்புடன் திரும்பி(த்தம் துணைவியார்) கதீஜா (ரலி) அவர்களிடம் சென்று …” என்பதற்குப் பதிலாக “(அச்சத்தால்) இதயம் படபடக்க (தம் துணைவியார்) கதீஜாவிடம் திரும்பிச் சென்று …” என்று மட்டும் இடம் பெற்றுள்ளது. இந்த ஹதீஸின் தொடக்கமான, “அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு வேத வெளிப்பாடுகளின் தொடக்கம், அதிகாலைப் பொழுதின் விடியலைப் போன்ற (தெளிவான), தூக்கத்தில் கண்ட உண்மைக் கனவுகளாகவே இருந்தது” என்பது இடம்பெறவில்லை.

யூனுஸ் (ரஹ்) வழி அறிவிப்பில், “அல்லாஹ்வின் மீதாணையாக! உங்களை ஒருபோதும் அல்லாஹ் கவலையுறச் செய்ய மாட்டான்” என்றே அன்னை கதீஜா (ரலி) ஆறுதல் கூறியதாகவும் வராக்காவிடம், “என் தந்தையின் சகோதரரின் புதல்வரே! உங்கள் சகோதரரின் மகனிடம் கேளுங்கள்” என்று வேண்டியதாகவும் இடம் பெற்றுள்ளது.

தம் மகனையொத்தவர்களை, “என் சகோதரரின் மகனே!” என்று விளிப்பதும் குறிப்பதும் அரபியரின் பொது வழக்கமாகும்.